9/5/09

Μόνο τοπικά διορισμένος δικηγόρος μπορεί να καταθέτει δικόγραφα ΚΑΙ στα Διοικητικά Δικαστήρια

Με την με αρ. απόφαση 1558/2008, το ΣτΕ έκρινε ότι και στα Διοικητικά Δικαστήρια, τα δικόγραφα πρέπει να προσυπογράφονται από δικηγόρους που είναι διορισμένοι στην περιφέρεια του αρμόδιου Δικαστηρίου.

Αφορμή για την υπόθεση αυτή έδωσε η υπογραφή φορολογικής προσφυγής απευθυνόμενης στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Σύρου, μόνο από δικηγόρο Αθηνών. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η παράσταση κατά τη δικάσιμο με δικηγόρο Σύρου, δεν υποκαθιστά ούτε θεραπεύει την υποχρέωση για υπογραφή και κατάθεση του σχετικού δικογράφου από τοπικά αρμόδιο δικηγόρο.

Η νομολογία αυτή είναι πολύ σημαντική, διότι δείχνει τη σημασία του δικηγόρου ως άμισθου δημόσιου λειτουργού της Δικαιοσύνης. Ένας δικηγόρος ο οποίος βρίσκεται στον τόπο του Δικαστηρίου, και όχι στην άλλη άκρη της Ελλάδος, βοηθάει και διευκολύνει το έργο της Δικαιοσύνης εξασφαλίζοντας τη δυνατότητας ευχερούς επικοινωνίας και συνεργασίας των δικηγόρων, της γραμματείας των τοπικών δικαστικών υπηρεσιών και του δικάζοντος δικαστηρίου, μεταξύ τους. Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια, παρατηρήθηκε στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Σύρου το νοσηρό φαινόμενο, δικηγόροι μη διορισμένοι στην περιφέρειά του, όχι μόνο να καταθέτουν δικόγραφα αλλά και να παρίστανται δίχως νομιμοποίηση. Δράστες της συμπεριφοράς αυτής είναι κυρίως δικηγόροι Αθηνών που λόγω κορεσμού του επαγγέλματος στην πρωτεύουσα εξορμούν στην επαρχία. Αυτό όμως γίνεται σε βάρος της εύρυθμης απονομής της Δικαιοσύνης και σε τελική ανάλυση και των ίδιων των εντολέων των δικηγόρων, οι υποθέσεις των οποίων δεν μπορούν να διεκπεραιωθούν με την ίδια ταχύτητα και την ίδια αποτελεσματικότητα που παρατηρείται όταν τα διαδικαστικά τα αναλαμβάνει δικηγόρος που βρίσκεται δίπλα στο Δικαστήριο, και εξ ανάγκης είναι σε καθημερινή και άμεση επικοινωνία με τη γραμματεία και τους Δικαστές υπηρεσίας, γνωρίζει τους πάντες και τον γνωρίζουν κι αυτοί.

15 σχόλια:

e-Lawyer είπε...

Καλησπέρα,

Υπάρχει σοβαρός αντίλογος βέβαια σε αυτή την προσέγγιση. Ποια ακριβώς "επικοινωνία" της γραμματείας του δικαστηρίου με τον δικηγόρο παρεμποδιζεται από την απόσταση; Ο δικηγόρος καταθέτει μια αγωγή ή μια προσφυγή κλπ και παίρνει μια δικάσιμο οπότε έρχεται και δικάζει. Δεν χρειάζεται κάποιου άλλου είδους "επικοινωνία" (τουλάχιστον σε αστικές - διοικητικές υποθέσεις) και σε κάθε περίπτωση βρισκόμαστε στην εποχή της κοινωνίας της πληροφορίας και τα τηλέφωνα έχουν εφευρεθεί προ πολλού.

Σε ποινικές υποθέσεις συμφωνώ ότι χρειάζεται μια άλλου είδους παρακολούθηση, ειδικά στο στάδιο της προδικασίας. Αλλά στα Διοικητικά Δικαστήρια, δεν κατανοώ καθόλου τη λογική της περιφέρειας - τσιφλικιού, όπου θα πρέπει ένας πελάτης υποχρεωτικά να πληρώσει 2 δικηγόρους, δηλαδή τον δικό του (που τον εμπιστεύεται παρόλο που δεν είναι δικηγόρος της περιφέρειας του δικαστηρίου) και εναν διακοσμητικό δικηγόρο που δεν κάνει τίποτα άλλο εκτός από το να "νομιμοποιεί" τον συνάδελφό του. Είναι μια κακώς νοούμενη συντεχνιακή λογική για να διατηρηθούν ορισμένα άβατα εδαφικών διαχωρισμών της "αγοράς". Αυτό όμως δεν ενισχύει καθόλου τον υγιή ανταγωνισμό και αποτελεί στρέβλωση και δυσβάστακτο οικονομικό πρόσχωμα για τους πελάτες.

Ιωάννης-Ιάκωβος Παραδείσης είπε...

Αγαπητέ συνάδελφε,

θεωρώ ότι καμία μέθοδος ηλεκτρονικής/τηλεφωνικής επικοινωνίας δεν μπορεί να υποκαταστήσει την αμεσότητα της προφορικής επικοινωνίας με το Δικαστή υπηρεσίας ή τη γραμματέα.

Σε κάθε περίπτωση, εάν ποτέ καταργηθεί η εντοπιότητα των δικηγόρων στις αστικές και διοικητικές υποθέσεις, θα πρέπει να προβλεφθεί ο υποχρεωτικός διορισμός ΑΝΤΙΚΛΗΤΟΥ στην έδρα του Δικαστηρίου. Και τούτο, όποτε διενεργεί διαδικαστικές πράξεις δικηγόρος εκτός του τοπικού συλλόγου.
Αυτό προβλέπεται εξάλλου και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια, όπως το Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ), όπου παρότι μπορεί να παρασταθεί ο οποιοσδήποτε δικηγόρος, πρέπει υποχρεωτικά να διορισθεί αντίκλητος στο Λουξεμβούργο.

Οπότε, προς το παρόν τουλάχιστον, η υποχρεωτική επιλογή τοπικού δικηγόρου στις αστικές και διοικητικές υποθέσεις, είναι χρήσιμη και γιατί ο εν λόγω δικηγόρος έχει και το ρόλο αντικλήτου.

Ανώνυμος είπε...

Έάν είσαι άσχετος με τη δικονομία του Δικαστηρίου της ΕΕ μην το επιδεκινύεις, μην το καταχράσαι.

Ιωάννης-Ιάκωβος Παραδείσης είπε...

Προς "Ανώνυμο": Ως απάντηση, σε παραπέμπω στο άρθρο 38 του Κανονισμού Διαδικασίας του ΔΕΚ, που ορίζει τα περί διορισμού αντικλήτου και τις συνέπειες μη διορισμού αυτού, τον οποίο κανονισμό θα βρεις εδώ: http://curia.europa.eu/jcms/jcms/Jo2_7031/
Επίσης, παρότι δεν γνωρίζω εάν είσαι νομικός ή όχι, θεωρώ χρέος μου να σου επισημάνω ότι η νομική συλλογιστική ασκείται με επιχειρήματα και ΜΟΝΟΝ, τα οποία και πρέπει βέβαια να αποδεικνύονται.

Ανώνυμος είπε...

Θέλεις νομική συλλογιστική και επιχειρήματα, ε;

Μου αρέσει που ξέρεις τον αριθμό του άρθρου αλλά επιμένεις στην άποψή σου. Ξαναδιάβασε την παράγραφο 2 του άρθρου 38.
Το Δικαστήριο της ΕΕ έχει ένα από τα πιο προχωρημένα συστήματα επικοινωνίας με τους διαδίκους στο κόσμο.
Έτσι οι επιδόσεις γίνονται με τουλάχιστον τρεις διαφορετικούς τρόπους.

Ξαναδες λοιπόν την άποψή σου. Πόσο υποχρεωτικός είναι ο διορισμός τοπικού αντικλήτου όταν έχεις άλλες δύο εναλλακτικές στον τοπικό αντίκλητο τουλάχιστον;

Για αυτό λοιπόν μην επιμένεις και άσε την προπαγάνδα. Όταν λέμε απελευθέρωση της δικηγορίας και εθνική δικηγορία δεν εννοούμε ότι θα καταργήσουμε τα γεωγρραφικά όρια αλλά θα κάνουμε (θα αφήσουμε)υποχρεωτικό τον τοπικό αντίκλητο. Απελευθερωμένη εθνική δικηγορία και τοπικός δικηγόρος-αντίκλητος στα αρχίδια μας είναι καταστάσεις ασυμβίβαστες. τελεία και παύλα.
Φυσικά, η γεωγραφική απελευθέρωση δεν καταργεί πάντα τις ανάγκες. Εάν θέλω να καταθέσω δικόγραφο σε πολιτικό δικαστήριο στην Κρήτη ή στην Αλεξανδρούπολη και πρέπει να κάνω 700 χλμ προφανώς θα χρειαστώ τοπικό συνάδελφο. Ετσι λοιπόν θα πρέπει να αφήσουμε τον κάθε δικηγόρο να οδηγηθεί από τις ανάγκες του και να συνεργαστεί με ελευθερία επιλογής και κατανόηση με τον δικηγόρο που θα χρειαστεί (κανονική συμφωνία) και όχι με το υποχρεωτικό μαφιόζικο τωρινό καθεστώς.
Εάν είχαμε σοβαρή διοίκηση και πολιτικούς θα έπρεπε να το είχαν καταργήσει εσχάτως μέχρι τις 28 Δεκ 2009.
Ξέχασα τα νομικά επιχειρήματα. Δες και το άρθρο 15 της Οδηγίας 2006/123 η οποία βρίσκεται στην ακόλουθη διεύθυνση.
http://curia.europa.eu/jcms/upload/docs/application/pdf/2010-04/rp.el.pdf
Εάν, σύμφωνα με την Οδηγία, η Ελλάδα πρέπει να καταργήσει τα γεωγραφικά όρια γιατί επιπλέον δεν μπορεί να τα δικαιολογήσει με κανένα τρόπο και εγώ επιπλέον έχω δικαίωμα να ανοίξω και δεύτερο δικηγορικό γραφείο οπουδήποτε θέλω στην ελληνική επικράτεια εσύ σε ποια βάση θέλεις να διοριστείς τοπικός αντίκλητος υποχρεωτικά;
Όμως αφού δημοσίευσες το προηγούμενο αιχμηρό σχόλιό μου σημαίνει ότι τουλάχιστον σέβεσαι την ελευθερία έκφρασης και αυτό για μένα έχει πολύ βάρος και το εκτιμώ δεόντως.

Ιωάννης-Ιάκωβος Παραδείσης είπε...

Προς Ανώνυμο: Συνεχίζοντας τη συλλογιστική σου, θα μπορούσαμε να προτείνουμε την πλήρη κατάργηση της υποχρεωτικής παράστασης δικηγόρων σε κάθε διαδικαστική πράξη, όπως ισχύει και στην Αγγλία. Έτσι, κάθε διάδικος θα μπορεί, χωρίς δικηγόρο, να παρίσταται αυτοπροσώπως σε οποιοδήποτε Δικαστήριο, εάν το επιθυμεί. Προσωπικά θα ήμουν υπέρ κάποιας τέτοιας ρύθμισης.

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα.
Κύριε συνάδελφε,κατ' αρχήν ξεχάσατε να γράψετε ότι με την απόφαση 1558/2008 το συγκεκριμένο ζήτημα παραπέμπεται στην οικεία ολομέλεια και δεν έχει τελειώσει ακόμα.
Επιπρόσθετα, με την υπ΄αριθμ.878/2004 απόφασή του το ΣΤΕ επι του ίδιου θέματος αλλα για τις ακυρωτικές υποθέσεις (δεν υπάρχει καμία όμως διαφορά στο νομικό πλαίσιο για το συγκεκριμένο ζήτημα μεταξύ ΚΔΔ/μιας και πδ 18/1989) έχει αποφασίσει ακριβώς το αντίθετο.

Ιωάννης-Ιάκωβος Παραδείσης είπε...

Προς ανώνυμο της 31-7-2010:

[1] Πράγματι η σχολιαζόμενη απόφαση παραπέμπει στην Ολομέλεια, αλλά πλέον το όλο θέμα έχει ακαδημαϊκή μόνο σημασία, εφόσον μέχρι το Δεκέμβριο του 2010 θα καταργηθούν όλοι οι γεωγραφικοί περιορισμοί. Από πρακτικής άποψης απομένει να βρεθεί ποιος θα καταθέτει τα δικόγραφα, θα παραλαμβάνει τα αντίγραφα, θα επιμελείται των επιδόσεων, θα παίρνει αντίγραφο της απόφασης και τα σχετικά, ποιος θα παραλαμβάνει το απόγραφο κλπ ...

[2] Αναφορικά με την απόφαση 878/2004 ΣτΕ, αυτή αναφέρει ότι: "Επειδή, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 17 παρ. 4, 26 παρ. 1, 27 παρ. 2 και 66 του π.δ/τος 18/1989 (Α΄ 8), προκύπτει ότι για την υπογραφή από δικηγόρο της αιτήσεως ακυρώσεως και της εφέσεως δεν απαιτείται να είναι αυτός διορισμένος στον ΄Αρειο Πάγο ή καθηγητής α.ε.ι., διότι οι ιδιότητες αυτές απαιτούνται μόνο για την παράσταση στο ακροατήριο. Εξάλλου, το δικόγραφο είναι δυνατό να υπογράφεται από δικηγόρο διορισμένο σε οποιοδήποτε δικηγορικό σύλλογο, δεδομένου ότι οι πιό πάνω διατάξεις, που αφορούν ειδικώς την υπογραφή της αιτήσεως ακυρώσεως και της εφέσεως και δεν θεσπίζουν περιορισμούς σε σχέση με την περιφέρεια, στην οποία είναι διορισμένος ο ασκών, ως πληρεξούσιος, το ένδικο βοήθημα ή μέσο δικηγόρος, κατισχύουν κάθε
άλλης, όπως της διατάξεως του άρθρου 44 του Κώδικα Δικηγόρων (ν.δ. 3026/1954) (πρβλ. ΣτΕ 324/1982, 706/1979). "
Η σκέψη δηλαδή του ΣτΕ είναι ότι εφόσον δεν υπάρχουν γεωγραφικοί περιορισμοί κατά την παράσταση ενώπιον του ΣτΕ, δεν υπάρχουν και κατά την κατάθεση δικογράφων που απευθύνονται σε αυτό, είτε δικογράφων αίτησης ακύρωσης είτε έφεσης. Είναι δηλαδή κάτι διαφορετικό με την κατάθεση δικογράφων στα Διοικητικά Πρωτοδικεία, όπου υπάρχουν περιορισμοί γεωγραφικοί κατά την παράσταση στο Δικαστήριο (και άρα και κατά την κατάθεση δικογράφων).

Ανώνυμος είπε...

Το ερ'ωτημα που απαντάται και στις δύο αποφάσεις είναι ακριβώς το ίδιο : το πδ 18/1989 και ο ΚΔΔ/μιας είναι ειδικότερα σε σχέση με τον κώδικα περί δικηγόρων? ο κώδικας περί δικηγόρων θέτει εδαφικούς περιορισμούς για όλες τις διαφορές εκτός από τις ποινικές.Αρα,και για τις διοιητικές διαφορές ουσίας και για τις ακυρωτικές διοικητικές διαφορές.Σύμφωνα με την 1558/2008 απόφαση του ΣΤΕ, ο κώδικας περί δικηγόρων θεωρείται ειδικότερος σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη διάταξη που ρυθμίζει διαφορετικά το ίδιο θέμα.Αρα εφαρμόζεται ο κώδικας περί δικηγόρων ο οποίος κατισχύει οποιασδήποτε άλλης διάταξης.
Σύμφωνα με την 878/2004 απόφαση του ΣΤΕ, ο κώδικας περί δικηγόρων ΔΕΝ θεωρείται ειδικότερος σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη διάταξη που ρυθμίζει διαφορετικά το ίδιο θέμα.Επομένως εφαρμόζεται το πδ 18/1989 το οποίο θεωρείται ειδικότερο σε σχέση με τον κώδικα περί δικηγόρων και κατισχύει αυτού.

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς δεν είδα το blog πιο πριν.

Μέχρι οι συνδικαλιστές να καταλήξουν εάν το επάγγελμα του δικηγόρου στην Ελλάδα είναι "κλειστό" ή "ανοιχτό" αποφεύγοντας μόνιμα να τοποθετηθούν με ειλικρίνεια απέναντι στην πραγματικότητα και στους δικηγόρους που τους εκλέγουν, ο δρόμος για τους άλλους δικηγόρους είναι ανοιχτός για να δούμε ποιες διατάξεις θα καταργηθούν, ή/και θα αλλάξουν στο υπό διαμόρφωση νέο επαγγελματικό τοπίο.
Για αυτό παραθέτω [1] στο blog του συναδέλφου, εάν το εγκρίνει, το παράρτημα επιστολής μου, προς αρμόδιες κυβερνητικές υπηρεσίες και παράγοντες, το οποίο περιέχει κατάλογο με τις προβληματικές διατάξεις που αφορούν όχι μόνο τους δικηγόρους αλλά και δικαστικούς επιμελητές.
Προσεχώς μετά την κηδεία των περιορισμών ενδεχομένως να επανέλθω γιατί κάτι μου έχει μείνει στο στομάχι.

Αθανάσιος Πιτσιόρλας
δικηγόρος Θεσσαλονίκης
pitsiorlas@hotmail.com


Παράρτημα
Διατάξεις προς κατάργηση ή τροποποίηση στο δικηγορικό επάγγελμα:

Ι. Διατάξεις για τους δικηγόρους

1]. Το άρθρο 44 του Κώδικα Δικηγόρων (Ν.Δ. 3026/1954), περιορίζει το δικηγόρο να ασκεί αστική και διοικητική δικηγορία μόνο εντός της περιφέρειας που είναι εγγεγραμένος, χοντρικά μιλώντας εντός του Νομού, με την Ελλάδα όμως να έχει όχι 52 αλλά 63 δικηγορικούς συλλόγους οι οποίοι έχουν δημιουργήσει μέσα στο χρόνο ένα καθεστώς-ναρκοπέδιο. Το άρθρο 44, λοιπόν, πρέπει να εξαφανιστεί αφού δεν είναι ανεκτό έναντι της Οδηγίας.

[2]. Το άρθρο 54 § 1 του Κώδικα Δικηγόρων πρέπει ομοίως να καταργηθεί.

[3]. Το άρθρο 54 § 2 του Κώδικα Δικηγόρων πρέπει να πάρει νέα μορφή η οποία θα προβλέπει ότι ο παρά Πρωτοδίκαις δικηγόρος μπορεί να παρασταθεί σε όλα τα διοικητικά και πολιτικά πρωτοδικεία και ειρηνοδικεία της χώρας.

Επιπλέον, ο παρά Πρωτοδίκαις δικηγόρος θα πρέπει να μπορεί να παρίσταται μόνο στο διοικητικό και πολιτικό Εφετείο της περιφέρειάς του και μόνο στην υπόθεση που παραστάθηκε πρωτοδίκως, ελαφρά διαφορετικά και αυστηρότερα από αυτό που ισχύει τώρα. Αυτό επιβάλει η απαίτηση της Οδηγίας για ποιότητα στις επαγγελματικές υπηρεσίες και τα οικονομικά των ασφαλιστικών ταμείων.

[4]. Το άρθρο 54 § 3 του Κώδικα Δικηγόρων πρέπει να πάρει νέα πολύ πιο σύντομη και απλή μορφή η οποία θα προβλέπει ότι ο παρ’ Εφέταις δικηγόρος μπορεί να παρασταθεί σε όλα τα διοικητικά και πολιτικά Εφετεία, Πρωτοδικεία και Ειρηνοδικεία της χώρας.

[5]. Το άρθρο 54 § 4 Κώδικα Δικηγόρων (δικηγόροι παρ΄ Αρείω Πάγω) πρέπει να πάρει νέα μορφή η οποία θα προβλέπει ότι «Ο παρ’ Αρείω Πάγω δικηγόρος μπορεί να ενεργεί όλες τις διαδικαστικές πράξεις και να παρίσταται σε όλα τα δικαστήρια της χώρας.»

[6]. Το άρθρο 54 §§ 5 και 6 του Κώδικα Δικηγόρων δεν έχουν πλέον κανένα νόημα. Ο παρ΄ Εφέταις δικηγόρος πρέπει να μπορεί να παρίσταται και στον Άρειο Πάγο και στο ΣτΕ μόνο όμως σε υπόθεση που χειρίστηκε σε πολιτικό και διοικητικό Εφετείο της χώρας.

[7]. Το άρθρου 54 § 8 του Κώδικα Δικηγόρων κρίθηκε αντισυνταγματικό (ΣτΕ (Ολομ)) 196/1984 ΕΣ και (Ολομ) 418/1992) και πρέπει ρητά να καταργηθεί.

[8]. Το άρθρο 56 του Κώδικα Δικηγόρων επίσης επηρεάζεται από την Οδηγία τόσο ως προς τα γεωγραφικά όρια όσο και ως προς την ποιότητα των υπηρεσιών και πρέπει να καταργηθεί. Εφόσον η δικηγορία εξισώνεται γεωγραφικά σε όλες τις παραμέτρους της, το άρθρο 56 που εισάγει διάκριση ευνοϊκή με τα τωρινά δεδομένα για την ποινική δικηγορία δεν έχει λόγο ύπαρξης και πρέπει να καταργηθεί αφού ταυτόχρονα καλύπτεται από τις προαναφερόμενες διατάξεις.

Άλλο πρόβλημα στο τωρινό άρθρο 56 είναι η απαγόρευση «επαγγελματικής εγκατάστασης». Αυτό αντιβαίνει σε άλλη διάταξη του άρθρου 15 της Οδηγίας η οποία προβλέπει τη δυνατότητα για πολλαπλή επαγγελματική εγκατάσταση.

Παρόμοιοι γεωγραφικοί περιορισμοί υφίστανται για τους δικαστικούς επιμελητές στην επίδοση δικογράφων και τους λεγόμενους αντικλήτους στις έδρες των δικαστηρίων (παραλήπτες δικογράφων) οι οποίοι δημιουργούν σοβαρά προβλήματα και καθιστούν πολύ ακριβότερες τις δικηγορικές υπηρεσίες σε αντίθεση με την Οδηγία. Συγκεκριμένα:

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς δεν είδα το blog νωρίτερα.

Μέχρι οι συνδικαλιστές να καταλήξουν εάν το επάγγελμα του δικηγόρου στην Ελλάδα είναι "κλειστό" ή "ανοιχτό" αποφεύγοντας μόνιμα να τοποθετηθούν με ειλικρίνεια απέναντι στην πραγματικότητα και στους δικηγόρους που τους εκλέγουν, ο δρόμος για τους άλλους δικηγόρους είναι ανοιχτός για να δούμε ποιες διατάξεις θα καταργηθούν, ή/και θα αλλάξουν στο υπό διαμόρφωση νέο επαγγελματικό τοπίο.
Για αυτό παραθέτω [1] στο blog του συναδέλφου, εάν το εγκρίνει, το παράρτημα επιστολής μου, προς αρμόδιες κυβερνητικές υπηρεσίες και παράγοντες, το οποίο περιέχει κατάλογο με τις προβληματικές διατάξεις που αφορούν όχι μόνο τους δικηγόρους αλλά και δικαστικούς επιμελητές.
Προσεχώς και μετά την κηδεία των περιορισμών ενδεχομένως να επανέλθω γιατί κάτι μου έχει μείνει στο στομάχι.

Αθανάσιος Πιτσιόρλας
δικηγόρος Θεσσαλονίκης
pitsiorlas@hotmail.com


Παράρτημα
Διατάξεις προς κατάργηση ή τροποποίηση στο δικηγορικό επάγγελμα:

Ι. Διατάξεις για τους δικηγόρους

1]. Το άρθρο 44 του Κώδικα Δικηγόρων (Ν.Δ. 3026/1954), περιορίζει το δικηγόρο να ασκεί αστική και διοικητική δικηγορία μόνο εντός της περιφέρειας που είναι εγγεγραμένος, χοντρικά μιλώντας εντός του Νομού, με την Ελλάδα όμως να έχει όχι 52 αλλά 63 δικηγορικούς συλλόγους οι οποίοι έχουν δημιουργήσει μέσα στο χρόνο ένα καθεστώς-ναρκοπέδιο. Το άρθρο 44, λοιπόν, πρέπει να εξαφανιστεί αφού δεν είναι ανεκτό έναντι της Οδηγίας.

[2]. Το άρθρο 54 § 1 του Κώδικα Δικηγόρων πρέπει ομοίως να καταργηθεί.

[3]. Το άρθρο 54 § 2 του Κώδικα Δικηγόρων πρέπει να πάρει νέα μορφή η οποία θα προβλέπει ότι ο παρά Πρωτοδίκαις δικηγόρος μπορεί να παρασταθεί σε όλα τα διοικητικά και πολιτικά πρωτοδικεία και ειρηνοδικεία της χώρας.

Επιπλέον, ο παρά Πρωτοδίκαις δικηγόρος θα πρέπει να μπορεί να παρίσταται μόνο στο διοικητικό και πολιτικό Εφετείο της περιφέρειάς του και μόνο στην υπόθεση που παραστάθηκε πρωτοδίκως, ελαφρά διαφορετικά και αυστηρότερα από αυτό που ισχύει τώρα. Αυτό επιβάλει η απαίτηση της Οδηγίας για ποιότητα στις επαγγελματικές υπηρεσίες και τα οικονομικά των ασφαλιστικών ταμείων.

[4]. Το άρθρο 54 § 3 του Κώδικα Δικηγόρων πρέπει να πάρει νέα πολύ πιο σύντομη και απλή μορφή η οποία θα προβλέπει ότι ο παρ’ Εφέταις δικηγόρος μπορεί να παρασταθεί σε όλα τα διοικητικά και πολιτικά Εφετεία, Πρωτοδικεία και Ειρηνοδικεία της χώρας.

[5]. Το άρθρο 54 § 4 Κώδικα Δικηγόρων (δικηγόροι παρ΄ Αρείω Πάγω) πρέπει να πάρει νέα μορφή η οποία θα προβλέπει ότι «Ο παρ’ Αρείω Πάγω δικηγόρος μπορεί να ενεργεί όλες τις διαδικαστικές πράξεις και να παρίσταται σε όλα τα δικαστήρια της χώρας.»

[6]. Το άρθρο 54 §§ 5 και 6 του Κώδικα Δικηγόρων δεν έχουν πλέον κανένα νόημα. Ο παρ΄ Εφέταις δικηγόρος πρέπει να μπορεί να παρίσταται και στον Άρειο Πάγο και στο ΣτΕ μόνο όμως σε υπόθεση που χειρίστηκε σε πολιτικό και διοικητικό Εφετείο της χώρας.

[7]. Το άρθρου 54 § 8 του Κώδικα Δικηγόρων κρίθηκε αντισυνταγματικό (ΣτΕ (Ολομ)) 196/1984 ΕΣ και (Ολομ) 418/1992) και πρέπει ρητά να καταργηθεί.

[8]. Το άρθρο 56 του Κώδικα Δικηγόρων επίσης επηρεάζεται από την Οδηγία τόσο ως προς τα γεωγραφικά όρια όσο και ως προς την ποιότητα των υπηρεσιών και πρέπει να καταργηθεί. Εφόσον η δικηγορία εξισώνεται γεωγραφικά σε όλες τις παραμέτρους της, το άρθρο 56 που εισάγει διάκριση ευνοϊκή με τα τωρινά δεδομένα για την ποινική δικηγορία δεν έχει λόγο ύπαρξης και πρέπει να καταργηθεί αφού ταυτόχρονα καλύπτεται από τις προαναφερόμενες διατάξεις.

Άλλο πρόβλημα στο τωρινό άρθρο 56 είναι η απαγόρευση «επαγγελματικής εγκατάστασης». Αυτό αντιβαίνει σε άλλη διάταξη του άρθρου 15 της Οδηγίας η οποία προβλέπει τη δυνατότητα για πολλαπλή επαγγελματική εγκατάσταση.

Παρόμοιοι γεωγραφικοί περιορισμοί υφίστανται για τους δικαστικούς επιμελητές στην επίδοση δικογράφων και τους λεγόμενους αντικλήτους στις έδρες των δικαστηρίων (παραλήπτες δικογράφων) οι οποίοι δημιουργούν σοβαρά προβλήματα και καθιστούν πολύ ακριβότερες τις δικηγορικές υπηρεσίες σε αντίθεση με την Οδηγία. Συγκεκριμένα:

Ανώνυμος είπε...

ΙΙ. Διατάξεις για τους δικαστικούς επιμελητές

[9]. Το άρθρο 122 § 1 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας περιέχει σοβαρό γεωγραφικό περιορισμό (Νομός) στην επίδοση δικογράφων από δικαστικούς επιμελητές και πρέπει να αλλάξει παίρνοντας την ακόλουθη σύντομη μορφή:
«Όργανα επίδοσης. Η επίδοση κάθε εγγράφου γίνεται με δικαστικό επιμελητή.»

Ένα πραγματικό παράδειγμα, εάν χρειάζεται, είναι ότι επίδοση στη Χαλκιδική με δικαστικό επιμελητή Θεσ/νίκης – κάποιες περιοχές της Χαλκιδικής υπάγονται στο Πρωτοδικείο Θεσ/νίκης – κόστισε στον πελάτη μου €90,00. Εάν επιτρεπόταν να χρησιμοποιήσω τον κοντινότερο επιμελητή Χαλκιδικής το κόστος θα ήταν €30,00.

[10]. Το άρθρο 1 § 3 του Κώδικα Δικαστικών Επιμελητών (Νόμος 2318/1995), αντίστοιχη διάταξη με το άρθρο 44 του Κώδικα Δικηγόρων, πρέπει να καταργηθεί.

Πιθανότατα υπάρχουν και άλλες τέτοιες δευτερογενείς διατάξεις στον ίδιο Κώδικα.

ΙΙΙ. Διατάξεις για τους αντικλήτους (παραλήπτες δικογράφων)

[11]. Τα άρθρα 924, 972 και 983 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας στο πεδίο της αναγκαστικής εκτέλεσης προβλέπουν υποχρεωτικό διορισμό τοπικού αντικλήτου και πρέπει να τροποποιηθούν αντίστοιχα.

[12]. Ομοίως, το άρθρο 12 του Πτωχευτικού Κώδικα (Νόμος 3588/2007, ΦΕΚ Α΄ 153) το οποίο περιέχει μπερδεμένο υποχρεωτικό και προαιρετικό διορισμό τοπικού αντικλήτου, χρήζει απλοποίησης. Έτσι, στο άρθρο 12 παρ 1 η φράση «πρόσωπο που κατοικεί στην έδρα του πτωχευτικού δικαστηρίου» πρέπει να απαλειφθεί.

[13]. Τέλος, τα άρθρα 84, 430 και 498 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας προβλέπουν υποχρεωτικό διορισμό αντικλήτου –«στην έδρα του δικαστηρίου»– και έχουν δημιουργήσει πολλά προβλήματα στην απονομή της ποινικής δικαιοσύνης, στους πολίτες και στους δικηγόρους. Πρέπει συνεπώς και εδώ να καταργηθεί η απαίτηση ότι ο αντίκλητος πρέπει να κατοικεί στην έδρα του δικαστηρίου αφού αντίκλητος μπορεί να είναι ο δικηγόρος της εκάστοτε υπόθεσης.

***

Ανώνυμος είπε...

Για χάρη της ιστορίας παραθέτω επίσης το δελτίο τύπου που δημοσίευσα μετά την σχετική απόφαση της Επιτροπής Ανταγωνισμού το 2008.
Από αυτή την Επιτροπή πριν μερικές μέρες η Ευρωπαικής Επιτροπή ζήτησε να άσχοληθεί με τα ελευθέρια επαγγέλματα!!!

Αθανάσιος Πιτσιόρλας
δικηγόρος Θεσσαλονίκης
pitsiorlas@hotmail.com



Αθανάσιος Ν. Πιτσιόρλας, δικηγόρος στον Άρειο Πάγο
............
Τηλ/fax: 2310 553649, κινητό 6932 664367, email: pitsiorlaw@hotmail.com

Παρασκευή, 10 Οκτ. 2008
Δελτίο τύπου
Η απόφαση της Ολομέλειας της Επιτροπής Ανταγωνισμού 413/V/2008
για τις δικηγορικές υπηρεσίες στην Ελλάδα

«θα ήταν τουλάχιστον άτοπο τη στιγμή που ήδη με βάση αποφάσεις των ανωτάτων εθνικών δικαστηρίων ... έχει ουσιαστικά ... επιβεβαιωθεί ότι η δικαιοσύνη δύναται να απονέμεται και χωρίς την ύπαρξη (ενός) γραμματίου προείσπραξης, η Επιτροπή Ανταγωνισμού να καλείται να βεβαιώσει ότι για την παράσταση σε δικαστήρια, ιδίως της επαρχίας, απαιτείται η ύπαρξη δύο γραμματίων προείσπραξης και όχι μόνον ενός.»

Κλείσιμο της αιτιολογίας της μειοψηφίας, σελίδα 55 § 33.

1. Κατόπιν καταγγελίας που κατέθεσα στην Επιτροπή Ανταγωνισμού στις 17 Ιουλίου 2005 κατά των δικηγορικών συλλόγων της χώρας για δύο κατηγορίες παραβιάσεων του δικαίου του ανταγωνισμού στην παροχή δικηγορικών υπηρεσιών, όπως
[α] η αδυναμία των δικηγόρων να παρασταθούν σε πολιτικά και διοικητικά πρωτοδικεία και εφετεία άλλης περιφέρειας από εκείνη όπου είναι εγγεγραμμένοι και
[β] ομοίως, η αδυναμία των δικηγόρων να συντάσουν και να υπογράφουν συμβόλαια ενώπιον συμβολαιογράφων άλλων περιφερειών
η Επιτροπή Ανταγωνισμού εξέδωσε στις 2 Οκτ. 2008 την απόφαση 413/V/2008.

2. Στο προηγούμενο διάστημα τα ΜΜΕ καλλιέργησαν προσδοκίες στην κοινή γνώμη ότι η υπόθεση θα είχε θετική έκβαση και ότι θα άνοιγε ο δρόμος για την κατάργηση και άλλων σοβαρών στρεβλώσεων του ανταγωνισμού στις υπηρεσίες στην Ελλάδα. Ήδη η απόφαση σχολιάζεται ως μη συμβατή με την πολιτική ανταγωνισμού της Ευρωπαικής Επιτροπής. Η ανατροπή κάπου πρέπει να αποδοθεί. Επειδή η απόφαση αυτή εκτός από εμένα αφορά, από δυνητικά έως ζωτικά, κάθε κάτοικο της Ελλάδος, είναι χρήσιμα κάποια ελάχιστα στοιχεία για όποιον επιθυμεί να κατανοήσει το αποτέλεσμα, πριν επικρατήσουν τυχόν παρανοήσεις.

3. Η ιστορία: Η Επιτροπή Ανταγωνισμού στην νόμιμη προθεσμία των έξι μηνών που είχε για να εκδώσει απόφαση ουδέν έπραξε. Δεν μου γνωστοποίησε ούτε το πρωτόκολλο της υπόθεσης! Αναγκάστηκα να πάω στο Διοικητικό Εφετείο. Εκεί, η Επιτροπή και δύο δικηγορικοί σύλλογοι (Αθηνών και Χαλκιδικής) συνασπίστηκαν άκομψα εναντίον μου. Το δικαστήριο καταδίκασε την Επιτροπή, αρνήθηκε όμως να επιλύσει το βασικό νομικό ζήτημα που έθετε η υπόθεση ενώ με απέβαλε από τη διαδικασία στην οποία έκανα αυτοπρόσωπη παράσταση ως δικηγόρος Θεσσαλονίκης. Η υπόθεση επέστρεψε στην Επιτροπή. Παρά την υποχρέωσή της η οποία πήγαζε εκτός από το νόμο και από τη δικαστική απόφαση, χρειάστηκα μήνες για να βάλω πάλι την υπόθεση εμπρός διότι υπήρχε τεκμηριωμένη απροθυμία της Επιτροπής να ασχοληθεί.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Ανώνυμος είπε...

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

4. Εντέλει, στις 29 Ιανουαρίου 2008, η Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού κοινοποίησε την εισήγησή της στα μέλη της Επιτροπής Ανταγωνισμού και η υπόθεση συζητήθηκε στις 17 Απριλίου 2008. Ακολούθησαν έξι διασκέψεις της Ολομέλειας της Επιτροπής μέχρι να εκδώσει απόφαση, αποκαλυπτικό της συγκρουσιακής κατάστασης. Τα ακόλουθα στοιχεία βοηθούν την κατανόηση της απόφασης.
5. [1]. Εισηγητής και συντάκτης του σχεδίου της απόφασης ήταν μέλος που έπρεπε να εξαιρεθεί. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι, μετά την εισήγηση της Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού, το αναπληρωματικό μέλος που εισηγήθηκε και συνέταξε το σχέδιο της απόφασης στην Ολομέλεια της Επιτροπής είναι δικηγόρος, μέλος του ΔΣΑθηνών, πρώην σύμβουλος του ΔΣΑθηνών και δη «παλαιός συνδικαλιστής», σύμφωνα με την Ελευθεροτυπία (06/03/2002). Έπρεπε συνεπώς να δηλώσει εξαίρεση. Όμως, όχι μόνο δεν δήλωσε εξαίρεση αλλά ανέλαβε το ρόλο του εισηγητή. Ο ΔΣΑθηνών ήταν που έκανε παρέμβαση στο Διοικητικό Εφετείο υπέρ της παράλειψης της Επιτροπής και έσυρε πίσω του όλους τους δικηγορικούς συλλόγους της χώρας. Όλα τα άλλα στοιχεία είναι απλώς απόρροια αυτού του δεδομένου.
6. [2]. Αγνόηση της κρίσιμης νομολογίας του ΔΕΚ. Η απόφαση έκανε αρκετές αναφορές στην νομολογία του κοινοτικού δικαστηρίου. Αυτό η διάσταση όμως είναι παραπλανητική για τον εξωτερικό αναγνώστη, ακόμη κι αν είναι νομικός, διότι α) οι αναφορές ήταν επιλεκτικές, β) παρερμήνευσαν την νομολογία, και γ) οι αποφάσεις του ΔΕΚ εξεδόθησαν σε σχέση με διαφορετικά πραγματικά περιστατικά και ήταν ακατάλληλες. Ταυτόχρονα αγνόησε προκλητικά την νομολογία που τόνισα, ξανατόνισα και ανέπτυξα στην προφορική διαδικασία. H νομολογία CIF (υπόθεση C-198/01) ήταν κρίσιμη και υπεραρκετή για την θετική επίλυση της υπόθεσης. Επειδή σκανδάλιζε αγνοήθηκε παντελώς. Μία μόνο παράγραφός της ακολουθεί:
«ελάχιστα ενδιαφέρει το ότι, στην περίπτωση κατά την οποία η εθνική νομοθεσία επιβάλλει στις επιχειρήσεις να υιοθετούν συμπεριφορές θίγουσες τον ανταγωνισμό, η παράβαση των άρθρων 81 ΕΚ και 82 ΕΚ δεν μπορεί επίσης να προσάπτεται σ' αυτές ... Πράγματι, οι υποχρεώσεις που βαρύνουν τα κράτη μέλη βάσει των άρθρων 3 § 1, στοιχείο ζ´, ΕΚ, 10 ΕΚ, 81 ΕΚ και 82 ΕΚ, που είναι χωριστές εκείνων που απορρέουν για τις επιχειρήσεις από τα άρθρα 81 ΕΚ και 82 ΕΚ, εξακολουθούν να υφίστανται, οπότε η εθνική αρχή ανταγωνισμού έχει την υποχρέωση να μην εφαρμόζει το εθνικό μέτρο για το οποίο γίνεται λόγος». § 51.
7. [3]. Χρήση ακατάλληλης εθνικής νομολογίας. Ομοίως, οι αποφάσεις των εθνικών δικαστηρίων που σημείωσε η απόφαση σε αναζήτηση επιχειρημάτων ουδέποτε έλαβαν υπόψη το κοινοτικό δίκαιο του ανταγωνισμού. Άρα, απλά ήταν άχρηστες.
8. Η μειοψηφία δύο μελών επέδειξε καθαρή σκέψη και τόλμη. Δεν ξέρω όμως εάν διασώζει το κύρος της Επιτροπής Ανταγωνισμού. Η υπόθεση με την καταλληλότητά της κατέδειξε ταυτόχρονα ότι η Επιτροπή αυτή έχει ένα μεγαλύτερο και μονιμότερο πρόβλημα από τους «κουμπάρους»: Ισχνή βούληση. Η παρατήρηση αυτή βέβαια δεν αφορά το προσωπικό της Επιτροπής.
9. Φοβάμαι ότι η απόφαση της Επιτροπής Ανταγωνισμού μπορεί να δημιουργήσει πολύ σοβαρό πρόβλημα στα νομοθετικά σχέδια του Υπουργού Οικονομίας και αρκετών άλλων υπουργών να μεταφέρουν την επόμενη Άνοιξη! στο ελληνικό δίκαιο την κοινοτική Οδηγία για την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών.
***

Ανώνυμος είπε...

Πρωτότυπες ευχές λίγο πριν την απελευθέρωση της δικηγορίας!!!

Προχθές είχα την ονομαστική μου γιορτή. Και προχθες 50, ναι 50 μαζί, από τους 63 δικηγορικούς συλλόγους που έχει ακόμη η Ελλάδα επέλεξαν να μου επιδώσουν δικόγραφο παρέμβασης εναντίον μου στην ανοιχτή από το 2008 δίκη μου κατά της Επιτροπής Ανταγωνισμού στο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών. Τους ευχαριστώ που με θυμήθηκαν, και με γέμισαν με τόση χαρά!

Η υπόθεση που τρέχει από το 2005 αφορά την κατάργηση των γεωγραφικών περιορισμών στη δικηγορία ώστε ο κάθε δικηγόρος να μπορεί να βγαίνει από το κουτί που λέγεται νομός και να πηγαίνει όπου θέλει στην Ελλάδα αφού είναι ελεύθερος επαγγελματίας, έτσι δεν είναι; Αφορά όμως δραματικά και τους πολίτες καταναλωτές.

Μετά από τόσες αναβολές η δίκη ήταν προσδιορισμένη για την Τετάρτη 19/1 αλλά η αναβoλή ήταν βέβαιη διότι εκρεμμεί αναίρεσή μου στο Συμβούλιο της Επικρατείας στο ίδιο ζήτημα.

Ο χρόνος μεταφοράς της Οδηγίας 2006/123 έληξε στις 30.12.2009. Από τότε η Ελλάδα παραβιάζει το ευρωπαικό δίκαιο. Είμαστε στη φάση όπου μία πολύ πιεσμένη χρονικά κυβέρνηση παίζει δραματικά τις τελευταίες καθυστερήσεις πριν οδηγήσει το νομοσχέδιο προς ψήφιση στη βουλή διότι αλλιώς δεν θα πάρει την τέταρτη και μεγαλύτερη δόση του διεθνούς δανείου. Και εάν δεν πάρει την δόση των 15 δις, τι θα κάνει, τι θα γίνει;

Στο τέλος της προηγούμενης εβδομάδας οι αρμόδιοι υπουργοί έδωσαν στους δικηγορικούς συλλόγους το νομοσχέδιο για την απελευθέρωση.

Με αυτά τα δεδομένα που κολάει ρε παιδιά αυτή η παρέμβαση σήμερα;

Αθανάσιος Πιτσιόρλας
δικηγόρος Θεσσαλονίκης
pitsiorlaw@hotmail.com