Εξαίρεση δικαστή που δίκασε ασφαλιστικά μέτρα στην ίδια υπόθεση ΑΠ 159/2020

 Με την υπ’ αριθ. 159/2020 απόφασή του ο Άρειος Πάγος δέχεται (επιτέλους) την άποψη περί εξαίρεσης του δικαστή κατ’ άρθρο 52 στ΄ ΚΠολΔ,    σε ζήτημα που τίθεται ενώπιόν του έχει εκφέρει γνώμη σε άλλη δίκη, η οποία είχε ως αντικείμενό της το ίδιο βιοτικό συμβάν μεταξύ των αυτών διαδίκων με τη δικαζόμενη υπόθεση, διότι  προκαλεί αντικειμενικώς υπόνοιες μεροληψίας, δεδομένου μάλιστα ότι υπό την ισχύ της διάταξης του άρθρου 6 § 1 της ΕΣΔΑ επεκράτησε στη νομολογία η άποψη ότι η άσκηση διαδοχικώς δικαιοδοτικών καθηκόντων από τον ίδιο δικαστή στην ίδια υπόθεση παραβιάζει την αρχή της αμεροληψίας του που διασφαλίζεται από τη διάταξη αυτή. Εφαρμοστέλο ιδίως στην αίτηση αναστολής απόφασης κατόπιν άκσησης ενδίκου μεου, όπου   ο δικαστής πιθανολογεί την ευδοκίμηση του ενδίκου μέσου, βάσει του ίδιου αποδεικτικού υλικού και εφαρμόζοντας τις ίδιες νομικές διατάξεις, το οποίο διαδοχικώς καλείται να κρίνει εκφέροντας σε επόμενη δίκη και την οριστική κρίση επί του ενδίκου μέσου. 

Το ίδιο θα πρέπει να γίνει δεκτό και στην περίπτωση του δικαστή που εκδίδει την απόφαση ασφαλιστικών μέτρων και, ακολούθως, συμμετέχει στην έκδοση της απόφασης επί της κύριας αγωγής, αφού κρίνει, έστω και με διαφορετικό μέτρο απόδειξης (πιθανολόγηση), το ίδιο αίτημα δικαστικής προστασίας, είτε επιδικάζοντάς το προσωρινά, είτε λαμβάνοντας προσωρινά εξασφαλιστικά μέτρα του αιτήματος οριστικής δικαστικής προστασίας.(Ίδετε Επιθεώρηση Πολιτικής Δικονομίας, 3 (2020), μελέτη Αθανάσιου Π. Πανταζόπουλου, με αφορμή την ΑΠ 159/2020)